Kacarioskeun mangsa beheula
pisan, dimana kahirupan tanah Jawa masih sabagean mangrupa leuweung anu
dikawasa ku para raja di mangsa harita. Kahirupan mangsa harita percaya yen
urang sadaya di bawah kakuasaan karajaan langit Batara Guru. Kacaturkeun Batara
Guru ngawangun istana megah di kahyangan. Sadaya rahayat diwajibkeun ngilu
gotong royong ngawangun istana. Saha wae rakyat anu males teu icikibung pikeun
gotong royong ngawangun istana ku Hyang Batara dipasihan hukuman, nyaeta
leungeun jeung sukuna bakal dibuntungan.
Ngadangu kitu, Antaboga, nu
harita jadi dewa oray kacida hariwagna
lataran manehna teu ngabogaan suku komo deui leungeun pikeun mantuan ngawangun
istana kahyangan. Lamun manehna teu icikibung, Hyang Batara bakal motong
sirahna. Kulantara inggis ngadangu ancaman Hyang Batara, Antaboga antukna incah
nyampeurkeun Batara Narada pikeun neangan solusi. Tapi Batara Narada salaku
dulurna Batara Guru anu nyekel kakawasaan harita teu bisa nulungan atawa mere
solusi nanaon ka manehna. Tuntungna Antaboga ceurik sorangan ngumbar
kasedihanna ngabayangkeun hukuman nu bakal ditarima ku manehna.
Dina waktu keur ceurik balilihan, keclak tilu keclak cai matana robah jadi
mustika mangrupa tilu endog. Eta endog, cangkangna ngaluarkeun sinar endah
kacida. Ningali kitu Batara Narada ngusulkeun sangkan eta endog dijadikeun
persembahan ka Hyang Batara minangka gaganti Antaboga supaya bebas tina hukuman
potong sirah.
Antaboga nurut kana saran
Batara Narada mawa endog anu mangrupa mustika
ka Hyang Batara. Eta mustika disimpeun di sungut Antaboga, si dewa oray
tea.
Di perjalanan amprok jeung
Manuk Gagak. Terus ditanya tapi Antaboga anu keur ngulum mustika endog teu bisa
ngajawab lantaran sieun endogna murag. Manuk Gagak nyangkana Antaboga sombong,
atuh ngadon dipacok weh eta dewa oray teh nepi ka dua endogna kaluar ti
sungutna terus pecah. Tungtungna nu aya keneh di sungut manehna ukur tinggal
hiji deui. Barang rek dipacok deui ku Manuk Gagak, buru-buru Antaboga kabur
ninggalkeun Manuk Gagak.
Barang nepi ka Batara Guru, eta endog nu tinggal hiji deui disanggakeun ku
Antaboga mangrupa gaganti manehna kerja bakti. Batara Guru narima eta
sesembahan tapi Antaboga kudu ngereman endogna sorangan di istana. Kacaturkeun endog
diereman ku Antaboga teh akhirna neteskeun
hiji orok anu geulis kacida. Eta orok teh daingkat anak ku Batara Guru. Si
orok teh diaranan Nyi Pohaci Sanghyang Sri.
Nyi Pohaci Sanghyang Sri teu karasa mingkin gede nepi ka jadi gadis
rumaja anu geulis teu aya bandingna. Kageulisan anjenna ngelehkeun sadaya dewi
di kahyangan.
Ningali kageulisan Nyi
Pohaci, Batara Guru teu bisa nahan nafsuna. Anjeunna ngalamar anak angkatna
pikeun jadi selirna. Pamaksudan Batara Guru ngaguncangkeun sadaya dewa jeung
dewi kahyangan anu dianggap geus nyimpang tina tataan kahyangan.
Para dewa kahyangan rempugan
pikeun misahkeun Batara Guru jeung anak angkatna nu rek dijadikeun selir
manehna. Nyi Pohaci Sanghyang Sri akhirna diracun nepi ka tiwas, bubunian ti
Batara Guru. Sangkan teu kanyahoan ku Batara Guru jenazah Nyi Pohaci dibawa ka
bumi terus dikurebkeun di hiji tempat anu kacida bunina.
kacaturkeun di luhur kuburan Ni Pohaci atawa Dewi Sri kaluar macem-macem
tatangkalan mangrupa tanaman pangan anu loba mangpaatna pikeun kahirupan
manusa. Terus di pusara kuburan Nyi Pohaci kaluar tangkal pare anu dijadikeun
kadaharan pokok masyarakat tanah jawa. Kusabab eta Dewi Sri disebut Dewi pare
lantaran tangkal pare mimitina aya kaluar tina pusara kuburan Dewi Sri.***
0 comments:
Post a Comment